Είπαν Για Το Κρασί

Δεν πίνω ποτέ νερό. Αυτό το πράγμα σκουριάζει τους σωλήνες.

W.C. Fields, 1880-1946, Αμερικανός ηθοποιός & συγγραφέας

Και βέβαια δεν πίνω όλες τις ώρες. Πρέπει και να κοιμάμαι, βλέπετε.

W.C. Fields, 1880-1946, Αμερικανός ηθοποιός & συγγραφέας

Ο Θεός έφτιαξε μόνο το νερό. Ο άνθρωπος έφτιαξε το κρασί.

Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας

Πώς καταλαβαίνει κανείς ένα καλό εστιατόριο: τα ποτήρια του κρασιού είναι μεγαλύτερα από τα ποτήρια του νερού.

Frederic Beigbeder, 1965-, Γάλλος κριτικός λογοτεχνίας

Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.

Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής

Όταν το κρασί ανοιχτεί, πρέπει να το πιεις, ιδίως αν είναι καλό.

Marcel Pagnol, 1895-1974, Γάλλος συγγραφέας & Σκηνοθέτης

Το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση.

Robert Louis Stevenson, 1850-1894, Σκωτσέζος συγγραφέας

Οταν πίνω γίνομαι άλλος άνθρωπος. Και ο άλλος άνθρωπος θέλει να πιεί κι αυτός…

Herrschl Ostopoljer, 17ος αιώνας, Γαλλοεβραίος θυμόσοφος

Την …παυσίλυπον άμπελον έδωσαν οι θεοί στους θνητούς, γιατί χωρίς κρασί, 

δεν θα υπήρχε …έρωτας, ούτε καμιά άλλη χαρά για τους ανθρώπους

Ευριπίδης στις “Βάκχες”

Ποικιλίες Σταφυλιού

Λημνιό
Το Λημνιό είναι κόκκινη ποικιλία της Βορειοανατολικής Ελλάδας και κυρίως της Χαλκιδικής. Καλλιεργείται επίσης και στις Σποράδες, καθώς και στην Λήμνο, από όπου έχει την καταγωγή της και πήρε και την ονομασία της από τη «Λημνία σταφυλή», που αναφέρεται από τον Αριστοτέλη και τον Ησίοδο. 
Είναι μια ποικιλία κόκκινων σταφυλιών, μέτριας παραγωγικότητας, πολύ ανθεκτική στη ξηρασία, με σφαιρικές, μικρές ράγες με σκουρόμαυρη φλούδα μετρίου πάχους, και μαλακή, χυμώδη και άχρωμη σάρκα. Από το Λημνιό παράγονται κυρίως επιτραπέζια κόκκινα κρασιά, με λεπτό, ελαφρύ άρωμα φρούτων και μπαχαρικών, και πλούσιο, πολύπλοκο μπουκέτο όταν το κρασί υποστεί παλαίωση σε βαρέλι. Η γεύση του είναι γεμάτη, με μέτρια οξύτητα, μαλακές τανίνες και υψηλή αλκοολική περιεκτικότητα. Παράγονται επίσης ροζέ και λευκά ξηρά κρασιά. 

Μαύρο Μεσενικόλα
Το Μαύρο Μεσενικόλα καλλιεργείται στην περιοχή του νομού Καρδίτσας, στον Μεσενικόλα, στο Μοσχάτο και στο Μορφοβούνι, κοντά στη Λίμνη Πλαστήρα, και δίνει οίνους μαζί με Syrah και Carignan. Ήρθε στην χώρα μας από τους Ενετούς, και η ονομασία του προέρχεται από το "κρασί του Μεσιέ Νικόλα". 
Είναι ζωηρή ποικιλία με μέτρια ευρωστία, με τσαμπί μετρίου έως μεγάλου μεγέθους, πυκνόρραγο, με ράγες μαλακές, χυμώδεις και εύγευστες. 
Είναι ποικιλία που συναντάται αποκλειστικά στην περιοχή του Μεσενικόλα Καρδίτσας. Γραπτές μαρτυρίες αποδεικνύουν την οινοποίησή της ήδη από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Πρόκειται για μια ερυθρή ποικιλία, χωρίς πολλές χρωστικές, που δίνει κρασιά με έντονο άρωμα φράουλας (όταν είναι φρέσκια), ενώ όταν παλαιώνει αποκτά έντονα αρώματα βανίλιας, φρούτων του δάσους και δαμάσκηνου. Έχει απαλή γεύση, με λίγες τανίνες και ευχάριστη επίγευση. 
Το Μαύρο Μεσενικόλα, όταν οινοποιείται μόνο του, δίνει καταπληκτικά ροζέ κρασιά, τα οποία διακρίνονται για τα απαλά και διακριτικά αρώματά τους, καθώς και για την καλή τους επίγευση. Τα αδύνατα σημεία της είναι η έλλειψη ικανοποιητικού σώματος και χρώματος των παραγόμενων οίνων ορισμένων ετών, ιδίως όταν προέρχονται από αμπελώνες χαμηλότερου υψομέτρου.