Κυκλαδίτικη ποικιλία, με επίκεντρο καλλιέργειας τη Σαντορίνη. Νησίδες καλλιέργειας υπάρχουν ακόμα στην Πάρο και στη Νάξο. Ο τρύγος γίνεται στο τέλος Αυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου. Παράγει κρασιά που χαρακτηρίζονται από μέτριο αλκοόλ, μεσαία οξύτητα και μεγάλη αρωματική ένταση. Συμμετέχει στην παραγωγή οίνων Ο.Π.Α.Π. Σαντορίνη και Vinsanto - Σαντορίνη.
ανήκει σε μια ομάδα πολύ σπάνιων ελληνικών ποικιλιών, που καλλιεργούνται σε μικρή έκταση, από λίγους οινοπαραγωγούς, αλλά με εντυπωσιακά αποτελέσματα υψηλής ποιότητας. Είναι μια ερυθρή ποικιλία αμπέλου, η οποία δίνει κυρίως ερυθρά ξηρά κρασιά, που οδηγούν την εξερεύνηση του παγκόσμιου αμπελώνα στα άκρα.Ο αυγουστιάτης δίνει κρασιά με βαθύ, ζωηρό, σκούρο κόκκινο χρώμα και έντονα αρώματα ώριμων κόκκινων φρούτων και μεσογειακών βοτάνων. Τα κρασιά αυτά ωριμάζουν συνήθως σε βαρέλι, ενώ έχουν στρογγυλό στόμα, με μέτριο σώμα, λεπτόκοκκες ταννίνες και μέτρια προς υψηλή αλκοόλη. Ο αυγουστιάτης είναι ποικιλία που απαντάται σε πολύ συγκεκριμένες τοποθεσίες, κυρίως στη δυτική πλευρά της Πελοποννήσου, όπου παρατηρείται αύξηση των νέων καλλιεργούμενων εκτάσεων με αυτήν. Ωστόσο, η περιοχή έχει ορισμένους παλιούς αμπελώνες με αυγουστιάτη, που οι ντόπιοι παραγωγοί θεωρούν πραγματικούς θησαυρούς. Δεδομένης της σπανιότητας της ποικιλίας, οι μονοποικιλιακές εμφιαλώσεις είναι δυσεύρετες και ορισμένοι οινοποιοί αναμειγνύουν τον αυγουστιάτη με άλλες, διεθνείς ή γηγενείς, ερυθρές ποικιλίες, όπως είναι η μαυροδάφνη. Η επιλογή μιας φιάλης αυγουστιάτη χαρακτηρίζει ένα γνώστη του κρασιού σε διεθνή κλίμακα και σε βάθος, που έχει όμως τη διάθεση να ανακαλύψει νέα μονοπάτια, γεμάτα προκλήσεις. Το στυλ του αυγουστιάτη παραπέμπει σε άτομα που απολαμβάνουν τα μαλακά, ώριμα, αλλά όχι βαριά ερυθρά ξηρά κρασιά. Τα κρασιά από αυγουστιάτη μπορούν κάλλιστα να συνδυαστούν με ψητό κρέας και κίτρινα τυριά. Λόγω της βελούδινης δομής τους, προσφέρουν απόλαυση από τη στιγμή της κυκλοφορίας τους, ενώ γίνονται πολυσύνθετα όταν παλαιώσουν για τέσσερα έως έξι χρόνια στη φιάλη.
Η βαρδέα είναι λευκή ποικιλία των νησιών του Ιονίου πελάγους, γνωστή για την παραγωγή φρέσκων, δροσιστικών κρασιών.
Ελληνικές ποικιλίες αμπέλου όπως το βιδιανό αποτελούν «κρυμμένο θησαυρό» για κάθε γνώστη οινόφιλο. Πρόκειται για μια λευκή ποικιλία, που προέρχεται από την Κρήτη και χρησιμοποιείται για την παραγωγή λευκών ξηρών οίνων, που μερικές φορές ωριμάζουν σε βαρέλι. Λίγοι είναι οι υφιστάμενοι αμπελώνες με βιδιανό, αλλά οι παραγωγοί συμφωνούν για τις εξαιρετικές δυνατότητες της ποικιλίας, πράγμα που σημαίνει πως η ιστορία της γράφεται από εδώ και πέρα.
Το βιδιανό είναι μια ποικιλία που εντοπίζεται κυρίως γύρω από την περιοχή του Ρεθύμνου Κρήτης και καλύπτει μικρές εκτάσεις, ενώ υπάρχει ένας εξαιρετικά περιορισμένος αριθμός αμπελώνων πιο ανατολικά, κοντά στο Ηράκλειο. Δίνει κρασιά κιτρινοπράσινου χρώματος, με έντονα, ξεχωριστά και πολυσύνθετα αρώματα, που ανάμεσα σε άλλα θυμίζουν αυτά του ώριμου ροδάκινου και του βερίκοκου, με νύξεις αρωματικών βοτάνων και ορυκτότητας. Στο στόμα είναι γεμάτα και έχουν υψηλή αλκοόλη, την οποία εξισορροπεί ικανοποιητικά η μετρίως υψηλή οξύτητα. Το στυλ του βιδιανού μπορεί να είναι πλούσιο, ενώ δεν είναι ποτέ καμένο ή άτονο. Οι περισσότεροι παραγωγοί προσπαθούν να αναδείξουν το δυναμικό του σταφυλιού φυτεύοντας σε πιο δροσερούς αμπελώνες μεγάλου υψόμετρου ή αναμειγνύοντάς το με άλλες ποικιλίες, όπως η βηλάνα.
Καταναλωτές και γευσιγνώστες μπορεί να χρειαστεί να δώσουν μάχη για να αποκτήσουν μερικές φιάλες βιδιανό, από τις ελάχιστες που φτάνουν στην αγορά. Έτσι, το να δοκιμάσει κάποιος βιδιανό αποτελεί πρόκληση από μόνο του. Τα κρασιά αυτής της ποικιλίας ξεδιπλώνουν θαυμάσια την προσωπικότητά τους όταν συνοδεύουν ζυμαρικά με θαλασσινά ή ψάρια ψητά στα κάρβουνα. Παρότι ο χρόνος παλαίωσης του βιδιανού δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα, διάφοροι οινοκριτικοί πιστεύουν ότι τα κρασιά αυτής της ποικιλίας παλαιώνουν με ασφάλεια για πέντε ή περισσότερα χρόνια.
Δυσεύρετη ποικιλία με λευκό και ερυθρό κλώνο, η βολίτσα απαντάται μόνο σε αμπελώνες της Πελοποννήσου, με μεγάλο υψόμετρο.
Ποικιλία που καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά στη Βόρεια Πελοπόννησο, με επίκεντρο καλλιέργειας τα Καλάβρυτα. Νησίδες καλλιέργειας υπάρχουν επίσης στη Λευκάδα και στη Ζάκυνθο. Ο τρύγος γίνεται στα μέσα με τέλη Σεπτεμβρίου. Παράγει κρασιά που χαρακτηρίζονται από αρώματα απλά, εσπεριδοειδών και κίτρινων φρούτων. Στόμα λεπτό, με αρκετά υψηλή οξύτητα. Συμμετέχει στην παραγωγή ορισμένων Τοπικών οίνων της Βόρειας Πελοποννήσου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου